Tripjes op Ghana style

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb, maar ik wil toch nog even laten weten dat het weekendje in het luxe resort in Sogakope heerlijk was! Lekker eten, zwembad, cocktails, kokosnoten, gewoon genieten! Hier ervaar ik opeens het ontzettende dankbare gevoel wat ik krijg als ik onder een echte douche sta. Om nog maar te zwijgen over de wc. Je kan je voorstellen dat ik me weer even moest aanpassen toen ik weer terug bij mijn gastgezin kwam. Die dag was ik jarig. Dat was toch wel een beetje gek, niemand wist echt dat ik jarig was en de mensen waar ik het voor het weekend al tegen gezegd had, waren het natuurlijk al lang vergeten. Gelukkig heb ik het lekker met Rosan gevierd en dat was prima. 

Met Pasen hadden we ook een tripje gepland. In Kwahu was een paragliding festival. We hadden ons samen met Julian (klasgenoot uit de minor) opgegeven om met een georganiseerde reis mee te gaan waarbij we nog een hoop andere activiteiten zouden doen. Alles was inbegrepen en hadden we vooraf betaald, vervoer, eten, slaapplek en activiteiten. We hadden een planning op papier gekregen en ik hoor mezelf nog tegen Rosan zeggen: ‘wat een goede organisatie zeg, zijn we niet meer gewend’. Ik geef toe, ik had iets te vroeg gejuicht. De bus zou om half 9 in Accra vertrekken, maar dit werd half 12. Dit is op zich niet gek voor Ghanese begrippen en hier had ik ook wel rekening mee gehouden. Wel hadden we al door dat we niet voor de lunch aan zouden komen, zoals wel in het programma stond. Uiteindelijk zijn we nog regelmatig onderweg gestopt en kwamen we pas aan om 5 uur ‘s middags. We gingen gelijk door naar het paragliden en wat een ervaring. Het was ontzettend gaaf! We werden ‘s avonds laat voor een huis zonder elektriciteit afgezet en daar mochten we op het dak slapen. We zouden geen last hebben van de grote groep jongens die daar woonden en onze telefoons konden prima aan de overkant van de straat opgeladen worden. Nadat we toch even onze zorgen uitgesproken hadden over dat we het niet erg veilig vonden, zijn we godzijdank daar weg gegaan. Het leek wel een spookhuis. We gingen naar een hotel en daar werd 1 kamer geboekt. Anders zou het te duur zijn. Als vanzelfsprekend werd er besloten om alle vrouwen op die ene kamer te leggen, want de mannen konden gewoon buiten slapen. Ze kregen wel tentjes, geen matjes. Ondertussen was het 1 uur ‘s nachts en kregen we toch ook nog avondeten.

De andere twee dagen van dit weekend verliepen een beetje zoals de eerste. Alles liep uit, eten kregen we 4 uur na de normale etenstijden of we kregen helemaal niks en planningen werden elke minuut aangepast. Gelukkig was de groep ontzettend flexibel en begripvol. We waren met 13 mensen uit Ghana, India, Rusland en wij uit Nederland. Niemand heeft ook maar 1 keer geklaagd en de sfeer was goed. Op het moment dat we terug naar Accra zouden gaan, hadden we een aantal activiteiten niet meer kunnen doen door gebrek aan tijd en een aantal mensen wilden een deel van hun geld terug maar kregen dit niet. Zo ontstond er ruzie en duurde de terugweg nog veel langer. 

Na dit weekend ben ik er wel achter gekomen dat ik langzaam in een echte Ghanees aan het veranderen ben. Waar ik me in het begin overal aan stoorde, heb ik daar nu totaal geen problemen meer mee. Soms zit ik ergens uren en heb ik geen idee waar ik op aan het wachten ben. Soms zit ik in de auto en heb ik geen idee waar ik naar toe ga. Vragen helpt niet echt, want een duidelijk antwoord krijg je toch niet. Dit heeft voornamelijk ook te maken met het vertrouwen. Als je namelijk heel veel vragen stelt, denken ze dat je ze niet vertrouwt. Ik weet van mezelf dat ik best wel een redelijke controlfreak kan zijn, maar hier kan ik dat opeens compleet naast me neer leggen. Gelukkig maar, want hier was ik juist heel erg bang voor. 

Ik vond mezelf ook altijd een harde werker. Maar als ik terug kom, weet ik misschien ook niet meer wat dat is. ;)